گلوکوزامین در بدن در ساخته‌شدن "بالشتک" غضروفی که سر استخوان‌ها را در مفاصل احاطه می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌‌گیرد.
در آرتروز (استئوآرتریت) این بالشتک غضروفی تخریب شده و باریک و سفت می‌شود.
با توجه به اینکه گلوکوزامین یک عنصر سازنده غضروف طبیعی است، تصور بر این است که مصرف گلوکوزامین به عنوان مکمل ممکن است به فراهم‌آوری مواد لازم برای بازسازی غضروف مفصل کمک کند.
شواهد علمی در مورد تاثیر بخشی گلوکوزامین در آرتزوز متناقص بوده است. برخی از بررسی‌ها نشان داده‌اند که گلوکوزامین ممکن است سرعت پیشرفت تخریب غضروف مفصل را در آرتروز کاهش دهد و برخی دیگر سودمندی بیشتر از دارونما برای آن نشان نداده‌اند.
قبل از مصرف گلوکوزامین برای درمان آرتروز، باید با دکترتان در این مورد مشورت کنید.
مصرف گلوکوزامین در اغلب افراد بزرگسال بی‌خطر است. عوارض جانبی مانند نفخ و دردهای چنگه‌‌ای شکمی ممکن است رخ دهد.
در این موارد نباید از مکمل گلوکوزامین استفاده کنید:
- بارداری یا شیردهی.
- ابتلا به آسم.
- اگر قرار است در دو ماه آینده جراحی داشته باشید.
- داروی ضدانعقاد وارفارین (کومادین) با گلوکوزامین هیدوکلراید تداخل دارد. گلوگوزامین اثرات ضدانعقادی این دارو را افزایش می‌دهد. بنابراین اگر وارفارین مصرف می‌کنید، نباید گلوکوزامین به همراه آن استفاده کنید.
